Pierwsza część wykładu Julio Loredo pt “Chrześcijański porządek społeczny w myśli Plinia Correi de Oliveira”
Druga część wykładu. [adrotate group=”9″]
8 października 2011 roku odbył się VIII Kongres Konserwatywny.
W tym roku Instytut Edukacji Społecznej i Religijnej im. Ks. Piotra Skargi (organizator Kongresu) spotkanie odbyło się pod hasłem „ Zasady chrześcijańskie jako fundament porządku społecznego”.
Kilkuset zgromadzonych gości powitał wiceprezes Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej Sławomir Skiba., a następnie rozpoczęły się prelekcje:
1 Julio Loredo – Chrześcijański porządek społeczny w myśli Plinia Cirrei de Oliveira
2 prof. Jacek Bartyzel – Od barbarzyństwa do cywilizacji chrześcijańskiej (średniowieczna Christianitas jako model)
3 prof. Mieczysław Ryba – Zasady chrześcijańskie w życiu społecznym w Polsce i odwrót od nich w ostatnim stuleciu
4 prof. Michał Wojciechowski Moralność podstawą funkcjonowania zdrowej gospodarki
Na zakończenie Kongresu odbył się koncert muzyki klasycznej, podczas którego wystąpili instrumentaliści orkiestry Filharmonii im. K. Szymanowskiego w Krakowie w składzie: Paweł Nyklewicz, Janusz Antonik, Wojciech Turek.
— * * * —
Nazywamy się kontrrewolucjonistami rozumiejąc to pojęcie w znaczeniu wyjaśnionym przez profesora Plinia Correi de Oliveira w dziele „Rewolucja i kontrrewolucja”. Termin ten nie jest nowy. Został ukuty do określenia reakcji przeciwko Rewolucji Francuskiej z 1789 roku i jej następstw. W XIX i XX wieku prąd kontrrewolucyjny wydał wielu wspaniałych myślicieli, którzy próbując określić swoje stanowisko rozwijali wspólną doktrynę i strategię. W ich pismach i przemowach stale pojawiało się słowo które służyło do określenia kontrrewolucji, to jest porządek. Również profesor Plinia Correia de Oliviera podzielał ten punkt widzenia pisząc; „Skoro rewolucja jest nieporządkiem, to kontrrewolucja jest przywracaniem porządku. A przez porządek rozumiemy pokój Chrystusa, panowanie Chrystusa a więc cywilizację chrześcijańską, surową i hierarchiczną, sakralną u podstaw, antyegalitarną i antyliberalną”. Więc powtórzę to jeszcze raz. Kontrrewolucja jest porządkiem, to jest pokój Chrystusa i panowanie Chrystusa. Podkreślam jeszcze raz. To jest cywilizacja chrześcijańska surowa i hierarchiczna, sakralna u podstaw, antyegalitarna i antyliberalna.
Czym jest więc porządek? W samej swojej naturze wszystkie istoty żywe głęboko tęsknią za pokojem. Naturalnym stanem rzeczy jest stan pokoju. Prawda ta obowiązuje nawet w świecie materialnym, które z racji samych praw fizyki wszystko zmierza ku stabilności. Jest to druga zasada termodynamiki. A więc pożądanym stanem, w rodzinie na przykład, jest stan harmonii wynikający ze zgody panującej pomiędzy jej członkami. Nikt nie lubi się kłócić i walczyć.
W państwie bożym święty Augustyn zauważył; „Ktokolwiek ze mną wniknie w sprawy ludzkie i ogólną naturę wszech stworzenia, ten przyzna, że nie ma istoty co by do radości nie wzdychała, tak też nie ma nikogo, co by pokoju nie pragnął”. I do takiego wniosku święty Augustyn nie wychodzi z przesłanek filologicznych, ale przez czystą obserwację natury.
Oczywistym jest więc, że najbardziej pożądanym celem jest osiągnięcie pokoju. I dla nas katolików pokój jest przede wszystkim boskim nakazem. Jak mawiał nasz Zbawiciel „Pokój zostawiam Wam, pokój mój Wam daję”. W tej kwestii Zbawiciel był jednoznaczny mówiąc „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój albowiem oni będą nazwani synami bożymi”. Jeśli chcemy być nazwani synami bożymi więc jesteśmy moralnie zobowiązani do czynienia pokoju. Stąd powstaje pytanie czym jest pokój? Infantylnie moglibyśmy odpowiedzieć w następujący sposób; czyż nie jest to brak wojny? Ale idąc tym tokiem rozumowania moglibyśmy powiedzieć, że światło jest brakiem ciemności a miłość jest brakiem nienawiści. Jest to jednak typowy błąd logiczny polegający za zdefiniowaniu czegoś jako brak jego przeciwieństwa.
